De manier waarop wij leren is door informatie aan te nemen. De juf zegt ‘dit is rood’ en wij nemen die informatie aan. Niks mis mee, handig zelfs. Maar wat nou als de juf zegt ‘dat doe je niet goed’ en je neemt die informatie aan, in de zin van “ik doe het niet goed”. Kan nog 2 kanten op, je neemt het aan en leert ervan of je neemt het aan en het legt ergens een zaadje in je dat je het niet goed doet. Voor ons allen geld dat we beide vormen in ons hebben. De een is onbeladen. De ander is beladen en kan in de loop der tijd steeds meer lading krijgen. Je raakt zelf ook overtuigd dat je het niet goed doet tot en met ‘ik kan ook niks’. Of ik ben daar en daar niet geschikt voor. Je zou kunnen zeggen je hebt de aanname dat je het niet goed doet en het nooit beter zal worden. Die aanname zit ons eigenlijk in de weg. Het is beladen geworden informatie in ons en zal je dus mede bepalen. Naast je bepalen zal het je ook triggeren.
Stel je juf heeft tegen je zegt dat je niet erg creatief bent en meer geschikt voor de exacte vakken. Dat gaat in je leven, wordt een waarheid en zo zie je jezelf. Dan kan je je voorstellen dat als er op je werkt gevraagd wordt als er iets georganiseerd moet worden jij al direct aangeeft ‘daarvoor moet je niet bij zijn want daar ben ik niet goed in, ik ben niet creatief’. Tot hier hoeft er nog steeds niet zo veel aan de hand te zijn totdat je ervan begint te balen dat je collega’s je nooit vragen bij de organisatie van iets en gaat aannemen: ze vinden me niet geschikt, ze vinden me niet aardig, ze slaan me altijd over…….
Hier zie je een heel gedoe ontstaan gebaseerd op 1 opmerking van 1 iemand. Die in de loop van de tijd zijn eigen leven is gaan leiden, uit is gegroeid tot een behoorlijke lading, want er is wel vaker zoiets tegen je zegt, en je raakt getriggerd en of komt in aannames terecht.
De manier waarop aannames werken is via de route van getriggerd raken. Getriggerd raken wil zeggen dat er een lading in je ruimte is ontstaan (zoals boven omschreven), bijvoorbeeld ik ben niet goed genoeg. En deze lading is sluimerend aanwezig. Als er dan bijvoorbeeld iemand tegen jou zegt ‘dat heb je niet goed gedaan’ dan is de kans groot dat de ‘ikbennietgoedgenoeg’ lading actief wordt met alle automatische reactiesystemen die daarbij horen. Bijvoorbeeld heel boos worden, dicht slaan, tegen bewijzen gaan voeren, anderen erbij betrekken. De lading dekt de boodschap niet en de boodschapper krijgt meer over zich heen dan redelijkerwijs wenselijk is.
Wij weten allemaal wat onze triggers zijn en dus ook waar we ons zelf verliezen en dus onze control verliezen. Die lading heeft als het ware ontlading nodig. Als vroeger een rubberen strip onder de auto om te voorkomen dat auto’s te statisch geladen werden.
Op het moment dat je meer en meer weet wie je bent en wat je kan en minder aanname-lading in je hebt zitten kun je aangeboden aannames ook direct weren. Mensen zullen je van aannames willen blijven voorzien maar je hoeft ze dus niet aan te nemen.
Stel je bent in gesprek en iemand zegt tegen je “goh ik had van jou toch verwacht dat je zorgvuldiger zou zijn” (lading van slordig of niet betrouwbaar). Deze aanname hoef je niet toe te laten. Vang m op en gooi/blaas hem weg. Je weet namelijk dat het niet waar is dus hoef je er ook niks mee. Het is het beeld van een ander over jou en als jezelf weet dat dat beeld niet waar waarom zal het beeld dan tot je nemen. Hoor t aan en laat het waar het hoort, nl bij die ander. Heeft die ander wel gelijk dan is het ook aan jou of je daar last van hebt of niet. Weet je “ja dat klopt’ dan kan je dat zonder competitie bevestigen en je gaat gewoon met die informatie. Gaat het je echter triggeren dan weet je dat je werk hebt te doen. Binnen intuïtieve ontwikkeling leer je te werken met al dit soort beelden en energieën.